معماری چیست؟
(تعاریف معماری):به عقیده ی اکثر معماران برجسته معماری فراتر از این است.معماری به عنوان اجتماعی‌ترین هنر بشری با فضای اطراف انسان مرتبط است...
هنر بشری با فضای اطراف انسان مرتبط است. حضور فضا، بنا و شهر از گذشته تا امروز و در آینده، لحظه‌ای از زندگی روزمره آدمیان غایب نبوده و نخواهد بود. اصول زیباییشناسی برگرفته از هنر، علم و ریاضیات در طراحی معماری مورد استفاده قرار میگیرند، مثل کاربرد خط، شکل، فضا، نور و رنگ برای ایجاد یک الگو، توازن، ریتم، کنتراست و وحدت. این عناصر در کنار هم به معماران اجازه میدهند تا ساختمانهای زیبا و مفید خلق کنند. به بیان بهتر، اصول زیباییشناسی به اضافه جنبههای ساختاری به ساختن یک ساختمان موفق کمک می‌کند.
موضوع معماری درباره فضاست. تعاریف مختلفی که تاکنون از معماری ارائه شده است، اغلب به گونه‌ای بر اهمیت فضا در معماری تاکید می‌کنند، بطوری‌که وجه مشترک بسیاری از این تعاریف، در تعریف معماری به عنوان فن سازماندهی فضا است. به عبارت دیگر موضوع اصلی معماری این است که چگونه فضا را با استفاده از انواع مصالح و روشهای مختلف، به نحوی خلاق سازماندهی کنیم.
از دیدگاه اگوست پره(Auguste Perret) ، معماری هنر سازماندهی فضاست و این هنر از راه ساختمان بیان می‌شود.
ادوارد میلر اپژوکوم (Edvard Miller Upjokom) نیز معماری را هنر ساختن و هدف کلی آن را محصور کردن فضا برای استفاده بشر تعریف می‌کند. به گفته لامونت مور (Lamont Moore) نیز معماری هنر محصور کردن فضا جهت استفاده بشر است. معماری یعنی تبدیل ذهنیت به کالبد عینی در قالب فرم -محتوا وعملکرد.
معمار (Architect) کسی است که نقشه می کشد، طراحی می کند و بر ساخت و ساز ساختمان ها نظارت دارد. حرفه معماری به معنای ارائه خدمات در ارتباط با طراحی و ساخت و ساز ساختمان و فضای داخل و اطراف آن است که می توان گفت هدف اصلی برای آسابش انسان و مالکیت آن می باشد. ریشه کلمه معماری که از واژه لاتین Architectus می باشد، از واژه های یونانی (arkhi-, chief + tekton, builder) گرفنه شده است.
بطور حرفه ای، تصمیمات یک معمار امنیت عمومی را تحت تأثیر قرار می دهد. در نتیجه شخص معمار باید آموزش های تخصصی را پشت سر بگذراند که این آموزش ها شامل: آموزش پیشرفته و عملی (یا کارآموزی) جهت تجارب عملی برای کسب مجوز معماری هستند.
واژه های معمار و معماری هم‌چنین برای معماری مناظر، معماری دریایی و اغلب حوزه های مرتبط با فناوری اطلاعات (مانند معمار شبکه یا معمار نرم افزار) استفاده می شود. در اغلب حوزه های قضایی، از واژه معماری به صورت حرفه ای و تجاری استفاده می شود و "معمار مناظر" از نظر قانونی محافظت می‌شود.
خاستگاه معماری
در طول دوران باستان و قرون وسطی، بسیاری از طرح ها و ساخت های معماری توسط صنعت گرانی چون سنگ تراشان و نجاران انجام می شد که به مرور زمان نقش استاد خانه ساز را گرفتند. تا دوران مدرن تمایز مشخصی بین معمار و مهندس وجود نداشت است. در اروپا، عناوین معمار و مهندس اساساً تغییرات مکانی بود که به همان شخص ارجاع داده می شد و معمولا به جای هم مورد استفاده قرار می گرفتند.
پیشرفت های مختلف در تکنولوژی و ریاضی سبب شده که معماران به طور حرفه ای تعلیم ببینند (جدای از داشتن دستان هنرمند). تا قرن پانزدهم از کاغذ برای رسم استفاده نمی شد اما بعد از آن در سال 1500 به طور چشمگیری مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1600 اغلب از مداد برای طراحی استفاده می شد. استفاده از هردوی آن ها برای طراحی ساختمان های ابتدایی به منظور ساخت موجب شد که معماری به طور حرفه ای پیش برود. در همین زمان، ابداع پرسپکتیو خطی و نوآوری هایی مانند استفاده از طرح های مختلف برای توصیف یک ساختمان سه بعدی در دو بعد، به همراه افزایش درک درستی ابعاد، به طراحان ساختمان کمک می کرد که ایده های خود را به عرصه ظهور برسانند. با این حال پیشرفت در این حوزه تدریجی بود. تا قرن 18 صنعتگران طراحی ساختمان ها را به عهده داشتند (به استثنای پروژه هایی در سطوح بالا).
شغل مهندس معمار
در حرفه معماری، علم فنی و زیست محیطی، طراحی و مدیریت ساخت و ساز، و درک درستی از بیزنس (کسب و کار) برای طراحی مهم هستند. با این حال نیروی محرکه برای طراحی بالا تر از آن است. یک معمار پروژه از مشتری(کارفرما) می گیرد که آن پروژه ممکن است شامل تهیه گزارش امکان سنجی، بازرسی های ساختمانی، طراحی یک یا چندین ساختمان، سازه و فضاهای میان آن ها باشد. معمار در گسترش احتیاجات مشتری سهیم است. در طول پروژه (برنامه ریزی برای مالکیت)، معمار یک تیم طراحی تدارک می بیند. مهندسین سازه، مکانیک ها، مهندسین برق و دیگر متخصصان، که برای ساخت هماهنگ هستند؛ توسط مشتری و یا معمار استخدام می شوند.